Μου φτάνει μου φτάνει να σ’ αγαπώ
να νοσταλγώ παντοτινά
την κάθε μου ώρα μακριά σου
είναι χαμένη καρδιά μου θλιμμένη, γιατί, γιατί;

Εσύ γελάς κι εγώ πονώ
πες μου αλήθεια μια φορά
εσύ γελάς με τυραννάς
πες μου πού βρήκες την χαρά.

Λένε αυτοί που είναι πιστοί
στα παραμύθια τα παλιά
μα δεν μπορώ αλλού να βρω
σαν την δική σου αγκαλιά.

Μα γιατί, γιατί να `σαι κοντά μου
ρίζα βαθιά μες στην καρδιά μου
τόσο πολύ βαθιά ως την ψυχή μου
θα μείνεις εσύ.

Εσύ γελάς κι εγώ πονώ
πες μου αλήθεια μια φορά
εσύ γελάς με τυραννάς
πες μου πού βρήκες την χαρά.

Εσύ γελάς κι εγώ πονώ
ως πότε θα με τυραννάς;
Θα `ρθει η στιγμή που θα γελώ
θα `ρθει η στιγμή που θα γελάς.

Εσύ γελάς κι εγώ πονώ
πες μου αλήθεια μια φορά
εσύ γελάς με τυραννάς
πες μου πού βρήκες την χαρά.