|
Στίχοι: Ρέττη Ζαλοκώστα
Μουσική: Pallavicini
Σαν χτυπάει αργά κάποια καμπάνα νταραντάν
τότε η νοσταλγία με τυλίγει νταραντάν
και τα μάτια κλείνω και θυμάμαι νταραντάν
την πατρίδα μου κι ένα κορίτσι νταραντάν,
την ακρογιαλιά που ήταν δική μου λα λα λα
και το σπίτι μου πλάι στο κύμα.
Πάντα κάποιος φίλος ήταν δίπλα σε με
πάντα υπήρχε κάποιος για να κλάψει για με
τι κι αν στη ζωή τα έχω όλα από νοσταλγία εγώ πονώ
αγάπη μου προσπάθησε να νιώσεις
γιατί πολλές φορές δε σου μιλάω.
Αγάπη μου σαν θάλασσα κοιτάω
μου πνίγει η νοσταλγία την καρδιά μου.
Από μακριά χτυπάει η καμπάνα νταραντάν
και μου φέρνει τόσες αναμνήσεις νταραντάν.
Τι κι αν στη ζωή μου τα έχω όλα λα λα λα
από νοσταλγία εγώ πονώ.
Σαν χτυπάει αργά κάποια καμπάνα νταραντάν
τότε η νοσταλγία με τυλίγει νταραντάν
και τα μάτια κλείνω και θυμάμαι νταραντάν
την πατρίδα μου κι ένα κορίτσι νταραντάν.
Τι κι αν στη ζωή τα έχω όλα λα λα λα
από νοσταλγία που πονώ, ευτυχία δε θα δω.
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Δημοφιλία: - Αναγνώσεις: 1843 Σχόλια: 2 Αφιερώσεις: 0
| | | | | | |
|