Τα τραγούδια τώρα έρχονται από τον ύπνο,
άλλαξαν λιμάνι στη ζωή, φυσάει πολύ.
Τα απαλά μου ρούχα βάζω μάνι-μάνι,
με το χέρι δείχνω την ανατολή.

Κι ένα δάκρυ μου που τρέχει πιο μπροστά από τ’ άλλο
κι η καρδιά μου που αντέχει το μεγάλο
φλου φωτογραφίες βγάζει τη στεριά
με το πρόσωπό σου καμιά δεκαριά.

Ο προορισμός μου είναι ερωτευμένος,
δεν μιλάει στον κόσμο όπως οι τρελοί.
Τα απαλά μου ρούχα ευωδιάζουν δυόσμο,
με το χέρι δείχνω την ανατολή.