Πού’ ναι τα όνειρα που κάναμε;
Γιατί τα αφήνουμε μισά,
ύστερα απ’όλα όσα ζήσαμε;
Γιατί να ζούμε χωριστά;
Μήπως δεν το προσπαθήσαμε,
μωρό μου, αρκετά

Κάπου κολλήσαμε…
Κάπου κολλήσαμε…
Κάπου κολλήσαμε…
Ποτέ, ποτέ, ποτέ, ποτέ
δεν ξεκολλήσαμε.

Πού’ ναι τα λόγια που ψιθύριζες
όταν με είχες αγκαλιά;
Και τα φιλιά που με πλημμύριζες,
πες μου πού πήγαν όλα αυτά;
Μήπως δεν το προσπαθήσαμε,
μωρό μου, αρκετά;

Κάπου κολλήσαμε…
Κάπου κολλήσαμε…
Κάπου κολλήσαμε…
Ποτέ, ποτέ, ποτέ, ποτέ
δεν ξεκολλήσαμε.

Θα’ θελα πολύ
να’ μαστε μαζί
τα επόμενα εξήντα χρόνια,
κι ύστερα μπορείς
να με βαρεθείς,
η αγάπη δεν κρατάει αιώνια

Κάπου κολλήσαμε…
Κάπου κολλήσαμε…
Κάπου κολλήσαμε…
Ποτέ, ποτέ, ποτέ, ποτέ
δεν ξεκολλήσαμε.