Μη με κοιτάς μη με ρωτάς
δεν είμαι εγώ που θα σου πω
πώς ν’ αγαπάς.

Πότε γελάς πότε πετάς
για πες μου λίγο
τι φαντάστηκες για μας.

Παραπονεμένα μάτια
σαν δωμάτια σκοτεινά
σαν πουλιά που ταξιδεύουν
και δεν πάνε πουθενά.

Γιατί μου κλαις γιατί δε θες
για την αγάπη μου
να κάνεις διαδρομές.

Έφυγες χθες ήρθες προχθές
ποιος ξέρει αύριο πού θα `σαι
τι θα λες.

Παραπονεμένα μάτια
σαν δωμάτια σκοτεινά
σαν πουλιά που ταξιδεύουν
και δεν πάνε πουθενά.