Καλημέρα Ελλάδα, σου μιλάει ο Νίβο
για ακόμα μια φορά, την ψυχή μου σ’ ανοίγω
δεν στο κρύβω, μ’ αρέσει που και που να σε θίγω
λέξη λέξη κάθε στίχο στο πετσί σου να μπήγω.

Μέρος Β και εδώ να σου θυμίσω τι υποσχέθηκες
άλλη μια φορά στο ψέμα υπόλογος βρέθηκες
Μου είχες τάξει το φως, και σκοτάδι μου έδωσες
και ένα νέο άρθρο 16, μου παρέδωσες

Μαζί με αυτό μου μοίρασες νέα βιβλία
για να μάθω απ’ την αρχή την ιστορία
να αγαπήσω συμμάχους και να πνίξω το μίσος
και ποιος ξέρει, μπορεί να μ’ αγαπήσουνε ίσως.

Άκου Ελλάδα, πριν καιρό κάποιος τους στίχους μου άλλαξε
σε αυτό που έγραψα εγώ, κάποιος νόημα άλλαξε
Δυστυχώς, εδώ δεν έχει μόνο τουρίστες
ξέρεις τι θέλω να πω, είναι γεμάτες οι λίστες.

Ελλάδα συγγνώμη αν θες ν’ αλλάξω γνώμη
πρέπει και συ να μάθεις ν’ αγαπάς
Πάψε να με παιδεύεις και να με κοροϊδεύεις
Και τα όνειρά μου Ελλάδα μη σκορπάς.

Γλυκιά μου Ελλάδα, εσύ που φρόντισες τα πάντα
γιατί τώρα πετάς τα όνειρά μου στο καιάδα
Σαν κίτρινη φυλλάδα, προπαγάνδα πάντα δέχομαι
και αναρωτιέμαι, για πόσο ακόμα θα προσεύχομαι.

Για πόσο ακόμα, θα κάνουμε την νοσοκόμα
σε μια χώρα που βρίσκεται κατάκοιτη σε κώμα
κατάκοιτη στο χώμα εδώ και χρόνια δίχως κόμμα
δίχως σώμα και ψυχή, δίχως καμία ενοχή

Η φωνή μου αντηχεί και θα αντηχεί πάντα ησίονα
στα βάθη των καιρών, λες και χαράχτηκε σε κίονα
Τα λάθη του σημείωνα, το έκανα επίμονα
Πολιτική σου τρώνε το κουλούρι σαν τον Κίμωνα

Τα λόγια είναι ψεύτικα, το ίδιο και το βλέμμα σου
συνήθισα το ψέμα σου, γι’ αυτό όσο θέλεις πούλα μου
Δεν είμαι ένα δειλός, δε θα πνιγώ μέσα στα ούρα μου
καλύτερα στο αίμα μου, θα γίνεις πρώτο θέμα μου

Ελλάδα συγγνώμη αν θες ν’ αλλάξω γνώμη
πρέπει και συ να μάθεις ν’ αγαπάς
Πάψε να με παιδεύεις και να με κοροϊδεύεις
Και τα όνειρά μου Ελλάδα μη σκορπάς.

Καλημέρα εδώ που η νύχτα μοιάζει μέρα Ελλάδα
αγουροξυπνημένοι με χάπια για την ζαλάδα
Από τα χθεσινά ποτά, καπνό, λίγη λεβάντα
ποτέ δεν είχες φράγκα, για γλέντια κάνεις τα πάντα

Ακούς την νούμερο ένα μπάντα σε αυτό το είδος
και αν σου είναι ενοχλητικός ο στίχος και ο ήχος
Αναρωτιέσαι μήπως τελείωσε η Ολυμπιάδα
και έκανες το αβγό χρυσό όπως το La Sagrada

Αγάντα Ελληνάρα δίχως πόνο για πατρίδα
είσαι και εσύ στο πλήθος του "δεν γνώριζα, δεν είδα"
Και ας είδα τόσα δάκρυα, ποτέ καμιά σταγόνα
δεν είναι από συγκίνηση, μόνο από δακρυγόνα

Ελλάδα χώρα πρόσεξε την ιστορία σου
Ελλάδα τώρα με στυλό και τα βιβλία σου
ελαττωματική είναι όλη η παιδεία σου
φτηνή η σκηνοθεσία σου, πες μου ποιος ευθύνεται

Μυαλά κατευθύνετε, πορεία αμετάκλητη
αν ήσουνα σταυρόλεξο, θα `σουνα στήλη άλυτη
στήλη άλατος, ποτέ πια γλυκανάλατος
ούτε καν ανέκφραστος, Νίβο, Ominus και Αλέξανδρος.

Ελλάδα συγγνώμη αν θες ν’ αλλάξω γνώμη
πρέπει και συ να μάθεις ν’ αγαπάς
Πάψε να με παιδεύεις και να με κοροϊδεύεις
Και τα όνειρά μου Ελλάδα μη σκορπάς.