Ψυχή μου βάστα τα αμμόπλαστα κάστρα
Διαλύονται, πέφτουν σε τούτη την κάστα
Ζωή δεν υπήρχε, ψεύτικα ήταν τ’ άστρα
Ψεύτικα ήταν τα όνειρα και τούτη η γη.
Ντροπή οι βελόνες γεμάτες ετούτο το βάρος κοιτάν να το διώξουν
Κι εσύ το χατίρι τους κάνεις, τη φλέβα γεμίζεις
Αδειάζεις εκείνες και ζεις μεσ’ τον λήθαργο που θέλουν αυτοί
Που το ρολόι τους λέει πόσα θα πάρουν λεπτό το λεπτό, στιγμή τη στιγμή
Κλέβουνε φίλε μου απ’ τον κήπο σου ακόμη ένα λουλούδι
Από την προσευχή σου κλέβουνε ακόμη μια ευχή
Απ τα μάτια σου παίρνουνε ακόμη μια εικόνα
Και σου χρεώνουν σαν κατάρα ένα πανέμορφο χειμώνα
Μια ατελείωτη λήθη και μια ψεύτικη γη
Ενώ εσύ αναρωτιέσαι αν θα ανταμώσεις άλλη αυγή.

Οι φόβοι σου λοιπόν ολοένα μεγαλώνουν
Θεριά ανήμερα τον ύπνο σου στοιχειώνουν
Τη γαλήνη σου ταράζουν, μικροπράγματα αρχίζουν σε τρομάζουν
Κουράγιο δεν έχεις να φτύσεις όσα σε χλευάζουν.

Κουράστηκες να κυνηγιέσαι από σκιές έντεχνα δουλεμένες
Βάρυνε το μυαλό σου απ’ το κενό
Αν δεν το θες δεν υπάρχουνε οι γαμημένες
Ψυχή μου βάστα θα φύγουμε από δω!

Όλη η γενιά μου καμένη και άκρως προβληματισμένη
Μπερδεμένη και χαμένη ψάχνει να βρει χώρο μες τον κόσμο αυτό
Και μες το γκρίζο αποζητάει να βρει λίγο γαλανό ουρανό
Τα καταφέρατε διαλύσατε το καθετί νεόφερτο
Αγνά μυαλά ποτίσατε με δηλητήριο, βυθίζετε μεσ’ το ντελίριο και μεσ’ την απραξία
Όλη τη νέα κοινωνία με μεγάλη ευκολία
Η αρχοντιά μου το ξέρει πως τούτο σας συμφέρει.
Κι έτσι λοιπόν δε θα με βρειτε επιρρεπή σε κάθε νέο ανακάτεμα σε κάθε νέα συνταγή
Σε κάθε θάνατο που σπέρνετε για να γεμίσετε τον κουμπαρά σας με λεφτά
Με βρίσκετε απέναντι
Έτσι απλά με λόγια καθαρά ή βρωμικα δεν έχει σημασία
Η ουσία είναι να βρει αντίσταση ο θάνατος σαν ’ρθεί
Και να μην είσαι νεκρός μέσα σε τούτη τη ζωή
Που αποζητάει μόνο αγάπη και καθαρή ψυχή
Διεφθαρμένη κοινωνία βρήκες διέξοδο εκεί μιας και οι δήμιοι σου
Αθωώθηκαν με εισαγγελική απόφαση
Λεύτεροι είναι οι φονιάδες κι οι μάρτυρες στη φυλακή
Γιατί δεν είχανε παρά να λαδώσουνε κι αυτοί
Κι αφού σου φτίαξαν τέτοιο κόσμο κάνε κουράγιο και πες…
Ψυχή μου βάστα θα φύγουμε από δω!!