Μες στου πόνου την ξαγρύπνια εγώ περπάτησα,
στ’ αδιέξοδο που βρήκες πάνω πάτησα.
Την αγάπη σου πικρά εξαργυρώνω
και το λάθος να σε θέλω το πληρώνω.

Τι να κάνω πες μου,
σβήνω απ’ τον καημό μου,
μόνο η νύχτα ακούει
το παράπονό μου.

Ένα ανθρώπινο κουρέλι εγώ κατάντησα,
χτες σε φώναξα μα πάλι εγώ απάντησα.
Μες στο σπίτι μας μονάχος πώς να μείνω,
στο λαβύρινθο που ζω την πόρτα κλείνω.