Όταν μεθάει το φεγγάρι
στου ουρανού την αγκαλιά
φταίει το κόκκινο σου στόμα
φταίνε τα μαύρα σου μαλλιά
κι όταν τρικλίζει το φεγγάρι
μεσ’ στα σοκάκια του ουρανού
φταίει η φλόγα της ματιάς σου
που μου πυρπόλησε το νου

Για όσα γίνονται στον κόσμο αιτία είσαι εσύ
που `σαι με το `να πόδι στ’ άστρα
και τα δυο στην κόλαση
Για όσα γίνονται στον κόσμο αιτία είσαι εσύ
που `σαι με το `να πόδι στ’ άστρα
και τα δυο στην κόλαση

Όταν πλαγιάζει το φεγγάρι
και δεν μπορεί να κοιμηθεί
φταίει το σώμα σου που κόβει
όπως τ’ ολόγυμνο σπαθί
κι όταν ανάβει το φεγγάρι
από του ήλιου τη βροχή
φταίνε τα λόγια τα πικρά σου
που μου ματώσαν την ψυχή