Του Δημητρό τουν βάρεσαν ανάμεσα στα στήθια
γέμ’ σι του στόμα τ’ αίματα, τ’ αχείλι του φαρμάκι
γλωσσίτσα του βιλβίλιαξι σαν του χιλιδουνάκι.
Χυθήκαν τα δοντάκια του σαν του λιανό του ρύζι
μαύρα πουλιά τουν έτρουγαν, άσπρα τουν λουγυρνούσαν
κι ένα πουλί καλό πουλί ψηλά χαμ’ λά πιτάζει
μαύρο χαμπέρι έφερε στη δόλια του τη μάνα.