Ένα σαντούρι είχε πάρει
για συντροφιά του ο Ζορμπάς
κι ο άλλος χαρτί και καλαμάρι
και πάνε στη μαντάμ Ορτάνς.

Κι αρχίζουν τις φιλοσοφίες
για θάνατο και για ζωή,
γυναίκες, γλέντια και θρησκείες,
παράδεισο και κόλαση.

Τον κόσμο της αλαζονείας,
της αμαρτίας το σταμνί,
την ομορφιά της λευτεριάς μας
και της σκλαβιάς μας το σχοινί.

Το συναξάρι το δικό μου
θα σου το πω αφεντικό.
Πως δεν υπάρχει άλλη ελπίδα,
ό, τι γλεντήσω κι ό,τι πιω.