Εκεί που αλλάζουνε τα ρούχα τους οι εργάτες
και βάζουν τα παλιά στις όμορφές τους πλάτες
εκεί θα γίνω εγώ μια μαρμαρένια βρύση
να `ρθει ο χρόνος κι ο καιρός να με σκαλίσει
να σκάψει επάνω μου ονόματα και τόπους
στιχάκια ερωτικά, συνθήματα και κόπους
να σκάψει μια καρδιά μικρή ερωτευμένη
να στάζω εγώ στους χτύπους της δεμένη.

Νερά να στάζω και ονόματα
νερά και διψασμένους τόπους
να σκύβουν χείλη κατακόκκινα
μέσα σε χτύπους και σε κρότους
νερά να στάζω και ονόματα
νερά και διψασμένους τόπους.

Το Λαύριο, ο Βόλος, η Ερμούπολη
η Έδεσσα, η Άρτα, η Δραπετσώνα
να κάνουν χούφτες τα χεράκια τους
να στάζω δάκρυ σαν εικόνα.