Ποιος το περίμενε τόσο νωρίς να φύγεις;
Ποιος το περίμενε;
Ποιος το περίμενε ο ήλιος σου να σβήσει;
Ποιος το περίμενε;

Κρίμα σου βρε παλληκάρι
σβήστηκες σαν το λυχνάρι.

Άντρας σαν το κυπαρίσσι
δεν φοβότανε την δύση
και μιλούσε για ειρήνη
για έναν κόσμο μακρινό.

Τον φοβέριζανε χέρια
μοιάζανε με περιστέρια,
περιστέρια ματωμένα
λέρωναν τη λευτεριά.

Μα ήταν τόσο παλληκάρι
τα `βαζε με το φεγγάρι
κι όμως έπεσε ένα βράδυ
στου θανάτου την ποδιά.

Ποιος το περίμενε τόσο νωρίς να φύγεις;
Ποιος το περίμενε;