Μου κόπηκε η ανάσα
στον πέρα καφενέ
σαν βγήκες να χορέψεις
αυτόν τον αμανέ.

Με χέρια σηκωμένα
σαρακινά σπαθιά
και μ’ ένα μόνο βλέμμα
άναψες τη φωτιά.

Λάμπουν τα δαχτυλίδια
και τα χρυσά φλουριά
και σαν γυρνάς τη πλάτη
βοήθα Παναγιά.

Μου πέταξες δυο λόγια
μέσα στον καφενέ
δεν άκουσα τι μου `πες
μα εγώ σου λέω ναι.