Οι ώρες γίναν φόνισσες
που δε μου τηλεφώνησες,
τα νεύρα μου κουρέλι.
Ν’ ακούω την ανάσα σου
και τη φωνή τη μπάσα σου,
κι ας λέει ό,τι θέλει.

Από σένα περιμένω
ένα αντίο πεταμένο,
ένα τηλεφώνημα.
Από σένα περιμένω
κάτι χιλιοειπωμένο,
κι ας μην έχει νόημα.
Κι ας μην έχει νόημα
ένα τηλεφώνημα.

Οι ώρες γίναν φόνισσες,
καρδιά μου παραφρόνησες,
μονάχη μου μιλάω.
Μιλάω στο τηλέφωνο
κι αυτό μ’ ακούει άφωνο
να σε παρακαλάω.

Από σένα περιμένω
ένα αντίο πεταμένο,
ένα τηλεφώνημα.
Από σένα περιμένω
κάτι χιλιοειπωμένο,
κι ας μην έχει νόημα.
Κι ας μην έχει νόημα
ένα τηλεφώνημα.