Είσαι η εικόνα που διαλύθηκε μέσα μου
ένα πρωινό που αρνήθηκα μέσα μου
να κοιτάξω τον κόσμο με αποστροφή
Τότε κατάλαβα πως η ζωή είναι αυτή
Ένα δελφίνι στο απέραντο φως
και συ στην άκρη του κρεβατιού γυμνός
να κοιτάς απ’ έξω την άκρη της πόλης
μία κόκκινη στάμπα στα φύλλα της χλόης
Ότι είναι ωραίο με δένει μαζί σου...
Μόνο η αγάπη με δένει μαζί σου...

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, κορίτσια καριέρας
μικροπόλεμοι μίας αδυσώπητης σφαίρας
συγκρούονται πάνω μας σ’ οποιοδήποτε δρόμο
σαν κτίρια εξαπλώνονται παντού στον κόσμο
Πάνω στο τζάμι βλέπω πως έχω αλλάξει
Ήταν ένα παιδί που είχε πετάξει
απ’ την πιο ψηλή κορυφή του κόσμου
κι έφτασε τώρα στα μισά ενός δρόμου
Σε βλέπω τώρα να έρχεσαι μπρος μου

Αυτή τη φορά να μη μ’ αφήσεις
Έπαιζες πάντα με σκοπό να με χτυπήσεις
Μα αυτή τη φορά ας γίνουμε κάτι
δύο υποψήφιοι με ένα μάτι
Όπως η εικόνα που διαλύθηκε μέσα μου
ένα πρωινό που αρνήθηκα μέσα μου
να κοιτάξω τον κόσμο με αποστροφή
Τότε κατάλαβα πως η ζωή είναι αυτή