Έχω μια κιβωτό
που πιάνει τα εκατό
κι από τα φινιστρίνια
μαύρα νερά λουστρίνια
τα κοιτώ.

Την άλλη Κυριακή
άμα δεν είσαι `κει
τα φώτα της θ’ ανάψω
να σ’ αγαπώ θα πάψω
μείνε ’κει.

Η καρδιά δεν αντέχει πολλά
μοναχή μεσ’ στο κόσμο κυλάει
Και μετά πριν ανέβει ψηλά
σε μια πόρτα κλειστή
αχ τι νύχτα κι αυτή
για να βγεις να κρυφτείς
τα φυλάει.

Έχω μια μηχανή
δεμένη με σκοινί
που δεν μπορεί να φύγει
είσαι πληγή που ανοίγει
το πρωί.