Μάνα με τ’ άλογο που ύφαινες
στον αργαλειό σου τόσα βράδια
σεργιάνι κλέφτικο με πήγαινες
μες στα κακόβραχα λιβάδια.

Και νάνι του στην αγκαλιά
νανούριζες τον γιο.
"Να δω αφέντη τώρα
για και με δικό του βιο".

Και νάνι του και νάνι του
γλυκά στην αγκαλιά,
να ονειρευτώ να ονειρευτώ
τη λευτεριά.

Όταν αγκάθια με κυκλώνουνε
τ’ άλογο μάνα μου κοιτάζω
τα παραμύθια σου μ’ αντρειώνουνε
και τότε νιώθω πως σου μοιάζω.