Μονάχος γυρνάω στο κόσμο αυτό
και δεν έχω τίποτα για να πιαστώ.
Και όλο γλιστρώ προς το γκρεμό
και δεν μπορώ να κρατηθώ.

Ισόβια νεκρός στη φυλακή
γιατί βγήκα από τον κόσμο τους
με τιμωρούνε οι αστοί
γιατί δεν έπαιξα στο κόλπο τους.

Και χάνομαι σε μια γωνιά
μακριά από αυτούς που με μισούνε
και ελπίζω πως κάποια φορά
από κάπου θα πιαστούνε.

Κι έτσι πεθαίνω μόνος πια
μες τη σιωπή και το σκοτάδι
και βλέπω το θάνατο από κοντά
να χαμογελά και να πλησιάζει.