Μέσα στη σιωπή ακούω τη φωνή σου από συνήθεια
μέσα στο σκοτάδι βλέπω τη μορφή σου πάντα ίδια
έβγαλα φωνή που να ’σαι τ’όνομά σου είπα με καημό
πίστεψα πως με θυμάσαι κι ένα δάκρυ έτρεξε πικρό

Έλα δίπλα μου ξανά τ’όνειρο να συνεχίσεις
έλα πάρε με αγκαλιά κι εγώ θα σου προσφέρω
ό’τι αξίζει σ’ένα Θεό

Η σκέψη μου τρελάθηκε νόμιζα ξανά πως ήρθες
η καρδιά μου χτύπησε γέμισαν οι άδειες νύχτες
έβγαλα φωνή που να ’σαι τ’όνομά σου είπα με καημό
πίστεψα πως με θυμάσαι κι ένα δάκρυ έτρεξε πικρό