Στη χτεσινή εφημερίδα τα νέα χτεσινά,
για λίφτινγκ πήγε η Μεσσαλίνα, ενύχτωσε ξανά.
Μου τηλεφώνησε η Μαίρη τα νέα να της πω,
μα απεργούσε η αρένα, δεν πρόλαβα το κώνειο να πιω.

Όλο το χρόνο στη μιζέρια ανταλλάσσουμε σιωπή,
κοιτάζω τη φωτογραφία και με κοιτάει βουβή.
Απόμειναν ξεραμένα χείλη να σκάβουν διαδρομή,
συλλέκτης, μάγος και πελάτης, πόζες για όξινη βροχή.
Στο θέατρο του παραλόγου
και με τα γκέμια του αλόγου,
κουμπάκια για ιπτάμενα χαλιά.
Σε τούτη την παράσταση το τρένο έχει περάσει,
θεοί, πολίτες κι εραστές, κοιμήθηκαν στη στάση.

Περπάτησα μια συννεφιά σ’ αυτό το παραμύθι,
είδα γερμένα γόνατα και δίδυμο χαλίφη.
Άκουσα κάτι ιαχές για το έντιμο ρολόι,
η τελετή χρυσή εποχή, θα βγάλει μοιρολόι.
Τσάροι, δεσπότες και προφήτες,
πορτραίτα, μύθοι, τρωγλοδύτες,
σε μια περίληψη περνούν.
Σε τούτη την παράσταση το τρένο έχει περάσει,
νιώθω τους τυφλοπόντικες ποιο χάρτη έχουν χαράξει.
Σε τούτη την παράσταση το τρένο έχει περάσει,
ξεφλούδισα το ψέμα μου, κοιμήθηκα στη στάση.