Θέλω να ξέρω τι τρέχει πίσω απ’ την πλάτη μου.

Είμαι μωρό απ’ το Θεό ευλογημένο
και σας κοιτάζω μες τα μάτια απορημένο
κι από την καθαρή ψυχή μου μέσα βγαίνει
πως μου την έχετε στημένη.

Είμαι παιδί που το τραβάτε στα σχολεία
σαν παπαγάλο και μαϊμού μες τα βιβλία
να μάθω συμπεριφορά και τρόπους
από ανθρώπους που δεν ξέρουν τους ανθρώπους.

Το πεπρωμένον φυγείν δυνατόν.

Μα εγώ θα κάτσω εδώ στην άκρη στο λιμάνι
και στα στιχάκια μου θα αδειάζω το μελάνι.
Μπορεί να φύγω ή να μείνω να σας κράζω
γι’ αυτό τον ύπνο σας ταράζω.

Θέλω να ξέρω τι τρέχει πίσω απ’ την πλάτη μου.

Και μεγαλώνω και περιμένω
η εφηβεία μου κατεστραμμένο τρένο.
Κρατώ τα όπλα σας για πόλεμο στην πρίζα
και `σεις γλεντήστε με τη μίζα.

Μου δίνετε και συνταγή για οικογενειάρχη,
πώς σπέρνονται τα θύματα για κάθε πλανητάρχη.
Τα όνειρά μου στα στομάχια των ολίγων,
βορά στα κρεματόρια των ελπίδων.

Το πεπρωμένον φυγείν δυνατόν.

Μα εγώ το κέφι δε σας κάνω ή να πεθάνω
ή σαν το ζόμπι να σας γλείφω κι από πάνω.
Απ’ την οδό κοσμοσωτήρων θα την κάνω.
Κουφάλες, όταν θελήσω θα πεθάνω.

Θέλω να ξέρω τι τρέχει πίσω απ’ την πλάτη μου.