Το ξέρω φίλε για μας τι λένε
εκείνες φύγαν, εμείς τους φταίμε
κι ας είν’ οι νύχτες μαρτυρικές
πιοτά, τσιγάρα, πικρός καφές.

Για μια αγάπη γίναμε ξαφνικά αλήτες
κι άσκοπα ξοδέψαμε χρόνο και καρδιά
για μια αγάπη γίναμε μόνιμοι ξενύχτες
φιλαράκια που `μαστε μια χαρά παιδιά.

Το ξέρω φίλε, μας κατακρίνουν
θέλουν να παίρνουν κι όχι να δίνουν
τώρα γυρνάμε εδώ κι εκεί
κι ο κόσμος γύρω σαν φυλακή.

Για μια αγάπη γίναμε ξαφνικά αλήτες
κι άσκοπα ξοδέψαμε χρόνο και καρδιά
για μια αγάπη γίναμε μόνιμοι ξενύχτες
φιλαράκια που `μαστε μια χαρά παιδιά.