Μόνη,
κάποια μέρα θα δεις, ότι έμεινες μόνη,
και θα τρομάξεις πολύ, σαν σε πιάσουν οι φόβοι,
οι φόβοι, μα θα `σαι μόνη σου.

Μόνη,
θα γυρνάς μες στους δρόμους, να φύγουν οι πόνοι,
κι η αγωνία, που να `μαι, θα σε σκοτώνει,
μα εσύ η μόνη, για πάντα μόνη σου.

Και τότε θα δεις, ότι όλα εδώ πληρώνονται,
και μ’ ένα μονάχα συγγνώμη, δεν τελειώνουμε.

Μόνη,
κάποια μέρα θα δεις, ότι έμεινες μόνη,
και το ψεύτικο γέλιο σου θα σε σκοτώνει,
μα εσύ η μόνη, για πάντα μόνη σου.

Μα τότε μόνη,
θα `χεις μίσος για μένα, που θα σε θολώνει,
κι η απουσία η δική μου δε θα τελειώνει,
μα εσύ η μόνη, για πάντα μόνη σου.

Και τότε θα δεις, ότι όλα εδώ πληρώνονται,
και μ’ ένα μονάχα συγγνώμη, δεν τελειώνουμε.

Δεν τελειώνουμε.
Όλα, όλα, όλα ... πληρώνονται, πληρώνονται.