Kαμαρώνεις σαν λουλούδι λευκό
στην πλαγιά ενός βουνού που ανεβαίνω,
κι όσο φτάνω μακραίνεις ξανά
δρόμους, μόνο δρόμους διαβαίνω.

Kυνηγάω τη σκιά μου
κι όσο ψάχνω μακριά μου σε χάνω.
Eίσαι εικόνα που σβήνει στο κενό
και μ’ αφήνει να ψάχνω πιο κάτω.

Δεν αντέχω στη σιωπή σου να ζω,
είμαι ξέμπαρκη ψυχή ταραγμένη.
Δε χωράω στο μικρό μου εαυτό,
πές μου ποια αλυσσίδα μας δένει;

Kυνηγάω τη σκιά μου
κι όσο ψάχνω μακριά μου σε χάνω.
Eίσαι εικόνα που σβήνει στο κενό
και μ’ αφήνει να ψάχνω πιο κάτω.