Τώρα ό,τι με τρομάζει,
ό, τι με ανησυχεί
παιχνιδάκι που το σπάω
όπως έκανα παιδί
έχει ανοίξει η καρδιά μου
τα κρυμμένα της φτερά
έχεις γίνει δύναμή μου
κι όλα μοιάζουν πιο μικρά.

Τα ριψοκίνδυνα
τα νιώθω δίπλα σου ακίνδυνα
και τα παράτολμα
με σκόνη μοιάζουνε στο πάτωμα.

Άνοιξες τα κλειδωμένα χρόνια
έλιωσαν οι πόθοι μου σαν χιόνια
έκαψες τα βράδια σαν χαρτόνια
για να ζεσταθώ,
θέλω τ’ όνομά σου να φωνάξω
μια ζωή καινούργια να χαράξω
όνειρα τρελά να ξαναφτιάξω
και να σ’ αγαπώ.

Μέσα απ’ τα δικά σου μάτια
βλέπω τους ωκεανούς
θάλασσες ρηχές να μοιάζουν
με πανέμορφους βυθούς
δεν φοβάμαι πια τον χρόνο
όπως έκανα παλιά
και τολμάω να αλλάζω
ό, σα δε μ’ αρέσουν πια.

Τα ριψοκίνδυνα
τα νιώθω δίπλα σου ακίνδυνα
και τα παράτολμα
με σκόνη μοιάζουνε στο πάτωμα.

Άνοιξες τα κλειδωμένα χρόνια
έλιωσαν οι πόθοι μου σαν χιόνια
έκαψες τα βράδια σαν χαρτόνια
για να ζεσταθώ,
θέλω τ’ όνομά σου να φωνάξω
μια ζωή καινούργια να χαράξω
όνειρα τρελά να ξαναφτιάξω
και να σ’ αγαπώ.