Aφού δε θέλει κι ο Θεός να ναι ο κόσμος σκοτεινός
δεν θέλει πίστη απόλυτη ούτε βενζίνη αμόλυβδη
Θέλει κρασί και προσοχή, δε θέλει μαρς και προσευχή
πίνει απ το ποτήρι μας, γελάει για χατήρι μας

Δεν είν δικές του οι σκέψεις σου κι οι άχαρες οι βλέψεις σου
παπάρες για πρωθυπουργούς, σάλτσες για παλαβούς
ανάβει το καντήλι του, καπνίζουνε οι φίλοι του
κι όταν τους βάζουν φυλακή κάθεται πάλι κι απορεί

Aφού δε θέλει κι ο Θεός να ‘ναι ο κόσμος σκοτεινός
δεν θέλει μάτια ανοιχτά ούτε τα χέρια σου σφιχτά
θέλει το νού στα μέτρα μας και την καρδιά στα ντέρτια μας
θέλει το γέλιο σου ξανά και μια γεμάτη αγκαλιά