Το δρόμο κοίταξες, για λίγο δίστασες
που θα πας σου `χα πει
την πόρτα έκλεισες, το σπίτι γέμισες
παγωνιά και σιωπή
να φύγεις θέλησες, δυο νύχτες έλειψες
και γυρνάς ξαφνικά
το λάθος πλήρωσα, την πόρτα κλείδωσα
μη σε χάσω ξανά.

Είναι κάτι στιγμές που θυμάσαι το χθες
είναι κάτι στιγμές, που ματώνεις και κλαις.

Δε θα πας πουθενά, δε θα φύγεις ξανά
θα κλειδώσω διπλά, σου το λέω απλά
δε θα πας πουθενά,
δε θα πας πουθενά, δε θα φύγεις ξανά
θα κλειδώσω διπλά, σου το λέω απλά
δε θα πας πουθενά.

Που ήσουν ρώτησα, τρελή κι αρρώστησα
τι θα πει χωρισμός
δυο νύχτες κάπνιζα κι αν ίσως δάκρυζα
φταις εσύ κι ο καπνός

Είναι κάτι στιγμές που θυμάσαι το χθες
είναι κάτι στιγμές, που ματώνεις και κλαις.

Δε θα πας πουθενά, δε θα φύγεις ξανά
θα κλειδώσω διπλά, σου το λέω απλά
δε θα πας πουθενά,
δε θα πας πουθενά, δε θα φύγεις ξανά
θα κλειδώσω διπλά, σου το λέω απλά
δε θα πας πουθενά.