Η αγάπη είναι πάντα σιωπηλή,
δε λέει, είμ’ εδώ, να την κοιτάξεις,
τη δέχεσαι έτσι απλά μ’ ένα φιλί
και χάνεται όταν πας να την αλλάξεις.
Η αγάπη όπως υπάρχει στο κενό,
υπάρχει ακριβώς και στο γεμάτο,
τη ζήσαμε όσοι πιάσαμε ουρανό,
τη ζήσαμε όσοι πιάσαμε και πάτο.

Πάντα κάτι μας λείπει,
πάντα κάτι δεν είν’ αρκετό
κι έτσι μπαίνει η λύπη,
μόλις δει το παράθυρο ανοιχτό
πάντα φτάνει η ώρα,
που ζητάμε, ζητάμε πιο πολύ,
κι η μαγεία του τώρα,
γίνετ’ αύριο συνήθεια απλή
κι η καρδιά ψάχνει λόγο να βρει.

Η αγάπη δεν κλειδώνει σε κελί,
το ανικανοποίητο του ανθρώπου,
και όσοι αγαπήσαμε πολύ,
τα σπάσαμε τα σίδερα επί τόπου.

Πάντα κάτι μας λείπει,
πάντα κάτι δεν είν’ αρκετό
κι έτσι μπαίνει η λύπη,
μόλις δει το παράθυρο ανοιχτό
πάντα φτάνει η ώρα,
που ζητάμε, ζητάμε πιο πολύ,
κι η μαγεία του τώρα,
γίνετ’ αύριο συνήθεια απλή
κι η καρδιά ψάχνει λόγο να βρει.