Στάλα στάλα λιώνει το κορμί μου
χάνω την ανάσα απ’ την ψυχή μου
όνειρα, φτερά μου τσακισμένα
θέλω τη ζωή τώρα για `μένα.

Στεναχωριέμαι που μου φέρεσαι παράλογα
άναψαν οι φλέβες στο κορμί μου
έσπασε στα δύο το θερμόμετρο
και θα χαθεί κι ο υδράργυρος μαζί μου,
στεναχωριέμαι που μου φέρεσαι απάνθρωπα
το καλό παιδί να το ξεχάσεις
στην καρδιά μου η ζέστη είναι αφόρητη
και θα εκραγείς όποιο καλώδιο κι αν πιάσεις.

Μάτωσαν τα χείλη κι η καρδιά μου
μείνε πια για πάντα μακριά μου
έχω, τώρα, σπάσει και ξεσπάω
δε σ’ αντέχω και σε παρατάω.

Στεναχωριέμαι που μου φέρεσαι παράλογα
άναψαν οι φλέβες στο κορμί μου
έσπασε στα δύο το θερμόμετρο
και θα χαθεί κι ο υδράργυρος μαζί μου,
στεναχωριέμαι που μου φέρεσαι απάνθρωπα
το καλό παιδί να το ξεχάσεις
στην καρδιά μου η ζέστη είναι αφόρητη
και θα εκραγείς όποιο καλώδιο κι αν πιάσεις.