Η νύχτα φταίει που προχωράει
βάζει τον πόνο στην καρδιά
τη μοναξιά μου μαρτυράει
και δεν αντέχω άλλο πια.

Είναι ψέμα που μπορεί να σε τελειώσει
του έρωτα μου να `χω σπάσει τα φτερά
του πήρες όλα όσα είχε να σου δώσει
τώρα ζητιάνος μες την πόλη τριγυρνά.

Οι λέξεις στο κορμί μου σφαίρα
κι η θύμησή σου πιο μακριά
η αγάπη άργησε μια μέρα
μ’ άφησε μόνο στα βαθιά.

Οι δρόμοι τρέχουνε στο κρύο
ένα φεγγάρι συντροφιά
ένα πικρό μακρύ αντίο
έρχεται πάλι συννεφιά.

Αν με αγάπησες ποτέ αληθινά
κρασί αν ήπιες απ’ τα χείλη μου ένα βράδυ
ένα μαχαίρι μου `χεις βάλει στην καρδιά
κι ότι έχει μείνει της παρηγοριάς το χάδι.