Μιλάμε δυνατά
χορεύουμε, φωνάζουμε
σας παίρνουμε τ’ αυτιά.
Και φεύγουμε μακριά
μα δεμένοι είμαστε
με δυο γερά σχοινιά.

Μα τι παιδιά
είναι τώρα αυτά;
Φωνάζουνε και
μας πήρανε τ’ αυτιά.

Πεθαίνουμε να ζήσουμε την κάθε μας στιγμή.
Φοβόμαστε ν’ ακούσουμε τι λέει η σιωπή.
Βαριέμαι να σ’ ακούω να μιλάς ποιητικά,
τα ίδια και τα ίδια ξανά.

Βουτάμε στα βαθιά
σε παραλίες βρωμικες
να λιάζονται κορμιά.
Ιδρωμένη με κοιτάς
κάνε πίσω τώρα ή αλλιώς
μη σταματάς.

Μα τι παιδιά
είναι τώρα αυτά;
Φωνάζουνε και
μας πήρανε τ’ αυτιά.

Πεθαίνουμε να ζήσουμε την κάθε μας στιγμή.
Φοβόμαστε ν’ ακούσουμε τι λέει η σιωπή.
Βαριέμαι να σ’ ακούω να μιλάς ποιητικά,
τα ίδια και τα ίδια ξανά.