Άγριες πεταλούδες
Πετούν εκεί στο ηλιοβασίλεμα!
Σύννεφα κρύβουν
Το φως του ήλιου!
Αχτίδες της φωτιάς
Ναρκώνουν τη ματιά σου!

Η ψυχή πλανιέται
Με τη σκέψη σου μαζί
Στα καταγάλανα νερά,
Αντίκρυ σε μια απόμακρη παραλία,
Πάνω σε βράχους
Αιμοβαμμένους!

Κάθε στάλα ένα σημάδι!
Μ’ αναμνήσεις σκορπισμένη!

Ιδρώτας κρύος ρέει!
Αναπολείς!
Έπρεπε να περάσει ένας αιώνας
Ώσπου να `ρθει ετούτη η στιγμή!

Τόσες κραυγές γιατί;
Τόσα δάκρυα γιατί;
Αφού η αγάπη
Όσο κι αν αργεί
Κάποτε θα `ρθει!!