Τρίτο στεφάνι
καρδιά μου τι να σε κεράσω
που δε με πιάνει
λιγάκι ο ύπνος, να ξεχάσω
σαν παραμύθι
γιαγιά Εκάβη
μάνα Νίνα
φωτιά στα στήθη
κόκκινη μοίρα
σερπαντίνα.

Χαμένα χαμένα
τα πιο πολλά
κορμιά κουρασμένα
κορμιά δειλά
που πήγαν
που φύγαν
τόσοι γνωστοί
στης νύχτας
το χορό
έχουν πιαστεί.

Το πρώτο στεφάνι
βαθιά πληγή
το δεύτερο φτάνει
σε άλλη γη
το τρίτο στεφάνι
μια συντροφιά
που ζήσαμε αυτή είν’ η ομορφιά.

Τρίτο στεφάνι
Λευκέ μου Πύργε, Παρθενώνα
ίδιο φουστάνι
και καλοκαίρι
και χειμώνα.

Της μοίρας νύφη
μ’ ένα τανγκό καρδιά κομμάτια
πριν γίνω λήθη
φίλα με, κοίτα με στα μάτια.