Όλα τ’ αγνά, τ’ αχνά, τ’ απλά
τα παραπονεμένα
και τ’ απαλά και τα καλά,
με μάραναν εμένα

Όσα λυγάς, κι όσα σκορπάς,
στο πέρασμά σου, Χρόνε,
τ’ αναπολώ και τ’ αγαπώ
και την καρδία μου τρώνε...

Τ’ ανθάκια, τα λιγόχαρα
κι ωστόσο μυροβόλα,
κι όλα όσα σβήνουν μες το φως,
κι όλα όσα φθίνουν, όλα