Στις εκλογές του μέλλοντος εγώ λευκό θα ρίξω
το σπιτικό μου μόνη μου πια λέω να κυβερνήσω
τα πιάτα με τους βουλευτές και υπουργούς θα βάλω
κι έτσι θα έχω μάτια μου κουζινικό μεγάλο
πια δεν αντέχω αρχηγούς και λόγια μπερδεμένα
ας κάνουνε κυβέρνηση χωρίς εμένα
κι ας κυβερνήσουν το λαό εάν υπάρχει ακόμα
κι αν δεν τον καταβρόχθισαν κι αυτόν σε κάποιο κόμμα
κι ας λένε τις σοφίες τους μεσ’ τη Βουλή και έξω
αυτό το ανέκδοτο παιδιά άλλο δε θα τ’ αντέξω.

Ποιoς μου δίνει τα κλειδιά της βασιλείας
στα παλάτια των ονείρων μου να μπω
κι απ’ τα κύματα της ροζ πολυφωνίας
μεσ’ την άσπρη μου στολή ν’ αναδυθώ.

Θα βάλω την καρό ποδιά να φτιάξω μακαρόνια
και με δουλειές του σπιτικού θα φεύγουνε τα χρόνια
και θα με παίρνουνε μαζί σε άλλη γη και τόπους
όπου δεν έχουνε λαό αλλά μονάχα ανθρώπους
δεν έχουνε κυβέρνηση ούτε και παρατάξεις
και βλέπεις φάτσες γελαστές όπου και να κοιτάξεις
αχ μη με ρωτήσετε αν έχουνε πατρίδα
εγώ σας λέω μόνο αυτά που απ’ τη κουζίνα είδα
και πόνεσα σαν σκέφτηκα τη χάλια μας Ελλάδα
και ήρθε και μου έγινε τέλεια η μακαρονάδα.