Δες εδώ είμαι μόνος μου ξανά
κι ό,τι έχει μείνει
είναι η σελήνη του φθινοπώρου,
η συννεφιά.

Δεν είναι αργά μη με ξεχνάς
Ψάξε το δρόμο για να `ρθεις εδώ ξανά.

Ξανά φυσάει ο ίδιος νοτιάς
που σ’ είχε φέρει.
Τώρα ποιος ξέρει...
ποια θάλασσα μόνη κοιτάς!

Δεν είναι αργά μη με ξεχνάς
Ψάξε το δρόμο για να `ρθεις εδώ ξανά.