Μ’ αυτές σου τις τρελές ματιές,
μ’ αυτές σου τις τρελές ματιές,
Κωστάκη μου γκρινιάρη,
τσαχπίνη κι αλανιάρη,
όταν γυρνάς και με κοιτάς,
πολύ με τυραννάς.

Μα δεν το νιώθεις πως σ’ αγαπώ,
μα δεν το νιώθεις πως σ’ αγαπώ,
Κωστάκη μου για σένα,
πως τα `χω πια χαμένα,
γιατί να λιώνω να πονώ,
θα πα να τρελαθώ.

Θα προτιμήσω θάνατο,
θα προτιμήσω θάνατο,
Κωστάκη δε σ’ αφήνω,
το αίμα μου το χύνω,
μαζί σου εγώ θα παντρευτώ,
θα νοικοκυρευτώ.