Στης πικροδάφνης τον ανθό και στης μυρτιάς τα φύλλα
το δάκρυ σου κοινώνησα και την ανατριχίλα.
Πριν την αυγή σκορπίσαμε σαν φύλλα στον αέρα
την ερημιά πυροβολώ κι εμένα βρίσκει η σφαίρα.

Πού ξυπνάς και πού κοιμάσαι
όλα ζουν αν τα θυμάσαι
στο γιαλό είναι το ταξίδι
στην εξέδρα το παιχνίδι.

Στον πολικό στήνεις σκηνή και στον αποσπερίτη
μα η αγάπη για να ζει θέλει στη γη το σπίτι.
Θέλει φιλί και στεναγμό σεντόνι μαύρο χιόνι
καρδιά να σπάει το μάρμαρο το κρύσταλλο να λιώνει.