Μεσ’στο χαρέμι κλειστές
χίλιες ομορφιές ζούνε μεσ’στα χρυσά,
χίλιες ομορφιές ζούνε μεσ’στα χρυσά,
σκλάβες του Πασά.

Ω, ω, ω, μια μελαχρινή πως κλαίει και θρηνεί,
στου χαρεμιού την ομορφιά,
δε ξεχνάει το νιό, π’άφησε μοναχό,
σκλάβα του Πασά.

Κιθάρες, ντέρτια βιολιά,
ξέπλεκα μαλλιά, με καημό πως ποθούν,
ξέπλεκα μαλλιά, με καημό πως ποθούν,
για να φιληθούν.

Ω, ω, ω, μια μελαχρινή πως κλαίει και θρηνεί,
στου χαρεμιού την ομορφιά,
δε ξεχνάει το νιό, π’άφησε μοναχό,
σκλάβα του Πασά.

Δεν ξεχνάει το νιό, π’άφησε μοναχό,
σκλάβα του Πασά.