Πολύ μου κάνεις τη μοιραία και τη γόησσα
και που σ’αγάπησα, πικρά το μετανόησα,
είσαι μια κούκλα μοναχά για τη βιτρίνα
και στην αγάπη μια μεγάλη θεατρίνα

Ποτέ δε βούρκωσαν για μένα τα δυο τα μάτια σου,
μονάχα ξέρεις να μου κάνεις τα γινάτια σου,
εγώ σε στόλισα με ρόδα και με κρίνα
κι εσύ με γέλαγες γιατί ήσουν θεατρίνα

Τελείωσε, φαίνεται, κι εμένα πια η βάρδια μου,
χαράμι πήγανε τα τόσα χτυποκάρδια μου,
άλλους θα βρεις να ξελογιάσεις στη βιτρίνα,
γιατί δεν είσαι παρά μόνο θεατρίνα

Εγώ σε στόλισα με ρόδα και με κρίνα
και συ με γέλαγες γιατ’ ήσουν θεατρίνα