Μάγκα μου συμμορφώσου πια
και ασ’αυτή τη βιόλα
και μη ζητάς καθημερ’νώς,
να μου τα παίρνεις όλα
και μη ζητάς καθημερ’νώς,
να μου τα παίρνεις όλα.

Θα ‘σουν βραβείο, φίλε μου,
αυτό δε σου τ’αρνιέμαι,
αγάπαμε πως σ’αγαπώ,
να μη παραπονιέμαι,
αγάπαμε πως σ’αγαπώ,
να μη παραπονιέμαι.

Μια μέρα δεν επέρασε,
χωρίς να με πληγώσεις
κι όλο μου λες πως μ’αγαπάς
και θα με στεφανώσεις
κι όλο μου λες πως μ’αγαπάς
και θα με στεφανώσεις.