Ίσως πρέπει να με μισήσεις
να διαλέξεις το πιο όμορφο λάθος
δες μεσ’ τα μάτια μου την δεύτερη όψη
σχοινί τεντωμένο βαθιά θα με κόψει
Αρχίζω να τρέχω εικόνες ραγίζουν
ζωή που κυλάει και ψάχνει μια λίμνη
εσύ από κάτω να μαζεύεις σταγόνες
συνέχεια θα παίζεις με τους ίδιους κανόνες

Πλέον νομίζω ότι ανατέλλω
θυμάμαι τα λόγια σου και επιμένω
θα κλείσω τον έρωτα σε πόλεις και χάρτες
θ’ αφήσω τη θλίψη μου να δώσει τις μάχες

Το ξέρω στο τέλος θα γονατίσω
δε θα `ναι υπόκλιση μα απέραντο μίσος
εσύ θα κερδίσεις μα θα σου στερήσω
το ταξίδι που λάτρευες θα συνεχίσω