Μ’ ένα τραγούδι συντροφιά
τους δρόμους βολοδέρνω,
όλους χαρίζω τη χαρά
μα πίκρα μόνο παίρνω.

Και ο καιρός περνάει βαριά
και τρίβεται σαν ρούχο
παλιοζωή, παλιοντουνιά
παράπονα που σου ’χω,
παλιοζωή, παλιοντουνιά
παράπονα που σου ’χω.

Ένα λουλούδι στην καρδιά
κι ένα καημό στο πέτο,
έμεινα μόνος μου ξανά
ψεύτη ντουνιά κι εφέτο.

Και ο καιρός περνάει βαριά
και τρίβεται σαν ρούχο
παλιοζωή, παλιοντουνιά
παράπονα που σου ’χω,
παλιοζωή, παλιοντουνιά
παράπονα που σου ’χω,
παλιοζωή, παλιοντουνιά
παράπονα που σου ’χω.