Η κοινωνία κι η γυναίκα
την ίδια παίζουνε πενιά,
διπλή τη μάσκα κι οι δυο φορούνε
κι όλο τον κόσμο τον κυβερνούνε,
διπλή τη μάσκα κι οι δυο φορούνε
κι όλο τον κόσμο τον κυβερνούνε.

Αχ, γυναίκα,
γεννήθηκες μπαμπέσσα
και κοινωνία σκάρτη,
αλλού κερνάτε τις χαρές
κι αλλού το μαύρο δάκρυ
κι αλλού το μαύρο δάκρυ.

Στα μονοπάτια της ζωής μας
κι οι δυο τους παίζουν τον παπά,
στην ευτυχία μας αγκαλιάζουν,
στη δυστυχία φαρμάκι στάζουν,
στην ευτυχία μας αγκαλιάζουν,
στη δυστυχία φαρμάκι στάζουν.

Αχ, γυναίκα,
γεννήθηκες μπαμπέσσα
και κοινωνία σκάρτη,
αλλού κερνάτε τις χαρές
κι αλλού το μαύρο δάκρυ
κι αλλού το μαύρο δάκρυ.

Αχ, γυναίκα,
γεννήθηκες μπαμπέσσα
και κοινωνία σκάρτη,
αλλού κερνάτε τις χαρές
κι αλλού το μαύρο δάκρυ
κι αλλού το μαύρο δάκρυ.