Νόμιζα πως έχασα το δρόμο
πως έμεινα εικόνα που `σβησε απ’ τη ζωή
και ένιωσα το χάδι σου σαν πόνο
στο χρόνο τώρα μείναμε μονάχοι εγώ κι εσύ
εγώ κι εσύ

Γιατί με έκανες κομμάτια
φεύγεις και μου αφήνεις σημάδια
Γιατί; Γιατί;

Γιατί τα λάθη σου πληγώνουν
και τα όνειρα σκοτώνουν
Γιατί; Γιατί;

Πίστεψα πως έγινε η ελπίδα
μια απουσία ακόμη μεσ’ στην άδεια μου ζωή
και πόνεσα στο βάθος όταν είδα
από τις φλόγες που άναψα να σβήνεις μόνο εσύ.
Ναι μόνο εσύ