Νύχτα ευλογημένη βάλ’ το θαλασσί
κι έλα στο λιμάνι και στ’ ακροθαλάσσι
δώσε στο παιδί μου κόκκινο κρασί
με του φεγγαριού σου τ’ ασημένιο τάσι
αύριο το χάνω, αύριο θα με χάση

Μεσ’ τα μάτια σου που μάτιασαν αγόρι μου
κλαίει ο κόσμος κλαίει η Παναγιά κι η κόρη μου

Νύχτα τελευταία φθινοπωρινή
έρημα τα δέντρα κι άδειο το λιμάνι
δάκρυα φορτωμένοι είναι οι ουρανοί
μια ζωή να κλαίμε τώρα δε μας φτάνει
αύριο τον χάνω, αύριο με χάνει