Κάθε φορά που θα `ρθεις
έστω κάτι να μου πεις
τρελαίνομαι, την πλάκα μου παθαίνω,
το έχεις δει και γι’ αυτό
όλο με πολιορκείς
κι εγώ, απλά, σ’ αυτά που λες πεθαίνω.

Πόσο να αντισταθώ, πόσο πια, δεν μπορώ,
που με τρελαίνεις νομίζω θα παραδοθώ,
πόσο να αντισταθώ, πόσο πια, δεν μπορώ,
που μ’ αρρωσταίνεις νομίζω θα παραδοθώ.

Κάθε φορά που θα με δεις
πάντα βρίσκεις να μου πεις
κάτι που την πλάκα μου θα πάθω,
δε θέλω να αφεθώ, πες μου πως να κρατηθώ,
και θέλω, σαν τρελή, κοντά σου να `ρθω.

Πόσο να αντισταθώ, πόσο πια, δεν μπορώ,
που με τρελαίνεις νομίζω θα παραδοθώ,
πόσο να αντισταθώ, πόσο πια, δεν μπορώ,
που μ’ αρρωσταίνεις νομίζω θα παραδοθώ.

Πόσο να αντισταθώ, πόσο να αντισταθώ.

Πόσο να αντισταθώ, πόσο πια, δεν μπορώ,
που με τρελαίνεις νομίζω θα παραδοθώ,
πόσο να αντισταθώ, πόσο πια, δεν μπορώ,
που μ’ αρρωσταίνεις νομίζω θα παραδοθώ.

Πόσο να αντισταθώ.