| |
 | Λαϊκά ξενοδοχεία - 1988 |
| | |
Στίχοι: Γιώργος Ιωάννου
Μουσική: Νίκος Μαμαγκάκης
Βρώμικα ξενοδοχεία, δίκλινα δωμάτια
με στεγάζουν από τότε που κυλιέμαι μάταια,
με στεγάζουν από τότε που κυλιέμαι μάταια.
Κάθε βράδυ άλλη παρέα, όρεξη να `χεις και κέφι,
ιστορίες για κορίτσια, για μεγάλους και για βρέφη,
ιστορίες για κορίτσια, για μεγάλους και για βρέφη.
εδώ συχνάζουν Ηπειρώτες, στ’ άλλο ήσαν Συριανοί,
στο παρ’ άλλο Μωραΐτες και στο τρίτο Σφακιανοί,
στο παρ’ άλλο Μωραΐτες και στο τρίτο Σφακιανοί.
Γκρίζα είναι τα σεντόνια κι όλο τσαλακώνονται
μαύρη είναι κι η ζωή μας κι οι ψυχές λερώνονται,
μαύρη είναι κι η ζωή μας κι οι ψυχές λερώνονται.
Ξενοδόχοι στα βιβλία έχουν τα στοιχεία μας
ξέρουνε για `μας τα πάντα και την ηλικία μας,
ξέρουνε για `μας τα πάντα και την ηλικία μας.
Κάθε βράδυ που γυρίζω, κάνω το φιλόσοφο
και ρωτώ τον ξενοδόχο για το νέο πρόσωπο,
και ρωτώ τον ξενοδόχο για το νέο πρόσωπο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Δημοφιλία: -
Αναγνώσεις: 6047
Σχόλια: 4
Αφιερώσεις: 0
| | | | | | | |
| | |  Χριστόδουλας @ 31-10-2007 |
|
Γιώργος ο Asmatronis
20-03-2024 17:39 | Επίσης:
2005, Μαρία Λούκα, ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΕΡΧΟΜΕΝΩΝ, CD Ιδαία 012 (δεύτερη παραλλαγή του ίδιου κύκλου τραγουδιών)
2008, Ντένια Κουρούση, ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΕΡΧΟΜΕΝΩΝ, CD Ιδαία 012 (τρίτη παραλλαγή)
βλ. https://asmatron.blogspot.com/2019/09/kendrx82-laika-ksenodoxeia.html | Antony Smyrnios
14-04-2022 10:44 | 1982 Lyra – 3758 LP''Κέντρο Διερχομένων'' | μουσόφιλος
08-12-2015 23:47 | «Για μένα ο έρωτας υπήρξε η αιώνια ανοιχτή πόρτα προς τους άλλους ανθρώπους. Και με έχει τοποθετήσει τελεσίδικα σε μια θέση συμπάθειας απέναντί τους.Δεν φοβούμαι εγώ τους ανθρώπους. Καθόλου. Παρ’ όλο που έχω πάθει πολλά. Και όταν βρίσκομαι ανάμεσα σε μεγάλο πλήθος ανθρώπων, στους μεγάλους δρόμους ή σε συνάξεις, δεν νιώθω «συντριβή», όπως ακούω πολλούς να λένε. Αντίθετα νιώθω πάρα πολύ μεγάλη χαρά από τα ανθρώπινα πλάσματα που βρίσκονται γύρω μου. Ίσως αυτό να είναι και ο κυριότερος λόγος που αγαπώ τόσο πολύ τις μεγαλουπόλεις, και φυσικά τις δύο μεγαλουπόλεις που έχει η χώρα μας, την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Σε τελική ανάλυση, το μόνο πράγμα που με παρηγορεί και καταστέλλει τη φοβία μου για το θάνατο είναι οι άλλοι, οι πολλοί άνθρωποι. Η μοναξιά μέσα στη φύση με πανικοβάλλει. Ενώ η μοναξιά μέσα στη μεγαλούπολη είναι το ιδανικό μου. Να είμαι κοντά, αλλά όχι μαζί, για να μπορώ να δουλέψω. Εάν δεν είχα αυτήν την ανάγκη της συγγραφικής δημιουργίας, ασφαλώς θα ζούσα, μετά τη δουλειά μου τη βιοποριστική, στα καφενεία, στους μεγάλους δρόμους, στα μεγάλα πάρκα, στα σινεμά. Για να βλέπω πολλούς ανθρώπους γύρω μου. Με παρηγορούν υποσυνείδητα. Oχι μόνο με τον έρωτα που μπορούν να μου παράσχουν, αλλά κυρίως με το παράδειγμα του θανάτου τους, της φθοράς τους.»
Γιώργος Ιωάννου (1927-1985) – Ο ποιητής της αστικής μοναξιάς [https://thethreewishes.wordpress.com] | Avellinou
18-01-2014 13:43 | https://www.youtube.com/watch?v=Deu8RL2kRRo |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
