Γύρνα στο μικρό μου σπίτι,
γιατί είναι η νύχτα μου βαριά.
Να μη βρίσκει τόπο η λύπη,
για να μην κλαίει η γειτονιά.

Κι έχουν μέρες να σε δουν τα μάτια μου,
μπρος στα σκαλοπάτια μου.
(Μείναν τα παράθυρα κι οι πόρτες ανοιχτές,
πέρασε η νύχτα μα εσύ δε φάνηκες.)

Δάκρυα στα μάτια τρέχουν,
σε ποιον τον πόνο μου να πω.
Δρόμοι γυρισμό δεν έχουν,
κι’ εγώ στην πόρτα καρτερώ.

Κι έχουν μέρες να σε δουν τα μάτια μου,
μπρος στα σκαλοπάτια μου.
(Μείναν τα παράθυρα κι οι πόρτες ανοιχτές,
πέρασε η νύχτα μα εσύ δε φάνηκες.)